Destanın didaktiği zaman ve mekan içerisinde gelişir, hemen hissedilmez; etkisi yüzlerce, belki binlerce yıl sonra anlaşılır. Hafızalarda bıraktığı iz, nesilden nesile aktarıldıkça büyür, kimi zaman kahramanı belli değildir, içerisinde topyekün bir milleti ve onun tüm karakterini barındırır.
15 Temmuz, Aziz milletimizin yazdığı destanlar silsilesinin sonuncusudur. Tarih var oldukça Türk milleti yeni destanlar yazmaya devam edecektir. 15 Temmuz henüz belleklerde tazedir, bu gün yapılan olumlu ya da olumsuz değerlendirmelerden sağlıklı bir sonuca ulaşabilmek güçtür.
Değil mi ki destanlar zaman ve mekanı aşan etkiye sahiptir; o zaman, binlerce yıl sonra bile hissedeceğimiz, sonsuza dek gururla söyleyeceğimiz bir kahramanlık şarkımızdır 15 Temmuz…
15 Temmuz; milletimizin genetiğinde var olan kahramanlık duygusunun bir gece vakti dışa vurumudur. Söz konusu vatan olunca ölümü öldürenlerin, ölmeyi yaşamaktan daha şerefli bilenlerin son şahikasıdır. Her ne kadar küllenmiş gibi görünse de bilinçaltındaki vatan, bayrak, namus duyarlılığının bir tek kıvılcımla alev almasıdır.
Bir destandır 15 Temmuz…
Zulme, işgale, bilumum Batı medeniyetine, Müslüman Türk’e düşman herkese bir başkaldırıdır. Kendisi üzerine hesap yapanlara karşı tüm hesapları canıyla bozmaya azmetmiş bu yüce milletin, dahili ve harici bedbahtlara karşı bir kez daha “Vatan bölünmez!” haykırışıdır.
İki saatte 251 şehit, 2000 yaralı veren başka bir millet yeryüzünde mevcut değildir…
Bu necip millet şanlı tarihinde var olan kahramanlar silsilesine Ömer Halisdemir diye bir yiğit daha eklemiştir. Çanakkale’de Seyit Onbaşı’yı, Antep’te Şahin Bey’i okuyanlar, 15 Temmuz’da Ömer Halisdemir’i okuyacaklardır. O Ömer ki; öleceğini bile bile başı dik, göğsü kabarık, kendinden emin bir şekilde ölümü öldürmeye yürümüştür. Bu yürüyüş, milletimizin tarihiyle özdeşmiş yüce karakteristiğinin Ömer Halisdemir’le somutlaşmasından başka bir şey değildir.
O gece Boğaz Köprüsü’nü sıra dağlar gibi savunanlar, bombalara aldırış etmeyenler, tankların önüne yatanlar, cansız bedenlerini yaprak misali toprağa düşürenler; her şey yolundayken, işleyen devlet çarkını bozmak isteyenlere ağır bir tokat vurmuştur.
Söz konusu vatan, bayrak olunca neden sonuç ilişkisine bakılmamıştır. Milletimizin feraseti kısa sürede meseleyi çözmüş, sureti haktan gözükenleri deşifre etmiş ve memleketi uçurumun kenarından kanıyla almıştır.
Uluslararası basın o gece için; “Türkler ülkelerini savunmak için sokağa çıktı.” demiştir. Bu duruşumuza gıpta edilmiştir, dost gururlanmış, düşman çatlamıştır. Yüce Türk milleti tüm mazlum milletlere, zorbalığa karşı nasıl bir duruş sergileneceği ile ilgili örnek bir hikaye bırakmıştır.
Geride 251 şehit bırakan bir destanın ardından “Biz neden dışarı çıkmadık.” diye hayıflanan bir milleti asla bölemezsiniz, esir edemezsiniz. Bir karış da olsa vatan toprağını ellerinden alamazsınız, ülkelerini karıştıramazsınız.
15 Temmuz gecesi “Fıtrat değişmiş ama o kan değişmemiştir.” Gökkubbe altında bir gerçek bir kez daha tebarüz etmiştir; ‘Eğer güneş doğuyorsa Türk milleti ölmedi.’ denmiştir.
15 Temmuz ruhu her türlü siyasi hesabın üzerindedir. Bu destandan iktidar çıkarmak isteyende, karşı çıktığını söyleyende şehitlerimizin aziz hatırasına saygısızlık yapmış olmaktadır. Kim böyle bir hesabın içerisine düşerse şehit kanlarında boğulacak, ahirde helak olacaktır. Şair’in;
“Bin yıldır her gün buradasın, bak
Yağmurun kalbisin rüzgarın sesi.
Irmaklar dolusu akıp gidersin
Çağırır çağırmaz memleket seni.”
Dizeleriyle dile getirdiği gibi; o gece memleketin imdat çağrısına kulak verenler, gönüllü can vermeye koşmuştur. Tıpkı Yemen’e, Çanakkale’ye koşanlar gibi… Sarıkamış’a, Sakarya’ya koşanlar gibi koşmuşlar, arkalarına bakmamışlardır. Dönmeyi düşünmemişler, son sözleri de Kurtuluş Savaşı kahramanları gibi, “Vatan Sağolsun!” olmuştur…
Vatan Sağolsun!
Tüm şehitlerimizin ruhu şad olsun.
Allah bu millete bir daha 15 Temmuzlar yaşatmasın.
Anadolumuzun ebediyete kadar Müslüman Türk yurdu olarak kalmasını nasip etsin…
Vesselam…
