Seçim atmosferinde geçirmediğimiz zaman neredeyse yok, iki yıl arayla seçimler oluyor. Eskiden daha sık yapılırdı, erken seçime gidilir, yaşamın tamamına yakını seçim havasıyla tüketilirdi.
Son yıllarda bu durum biraz düzene girdi, en azından erken seçim yok, yine de iki yıl arayla yapılan belediye ve genel seçimler, ister istemez bizi o havanın içerisinde yaşamaya mecbur bırakıyor.
Gelişmiş ülkelerde durum böyle değil, çoğu yerde kimin seçildiği kimsenin umurunda da değil.
Söz gelimi 2021 yılında Hollanda’da 269 gün hükümet kurulamadı. Daha garip olan şey halkın büyük çoğunluğunun bundan haberi olmamasıydı.
Diğer gelişmiş ülkelerde de durum pek farklı değil; seçimlerin, insanların tatil planları kadar önemi yok..
Türkiye’de durum neden böyle?
Bunun çok çeşitli nedenleri var, bunları tahlile kalkışırsak hem yazı uzar, hem de konu akademik bir alana kayar.
Ama şunu belirtmeden geçmeyelim;
Ülkemizde siyasetin bu kadar yoğun yaşanmasının ana nedeni ideolojik kamplaşmalardır. On yıllardır çeşitli nedenlerden beslenen hastalıklı bu yapı, günümüz insanının tüm feraset ve basiret değerlerini bağlayarak onu kör bir kavganın içerisine atmıştır.
Bundan kurtulamıyoruz, sanki sekiz kollu bir ahtapot, benliğimizi çepeçevre sarıp kendine esir etmiş durumda…
İnsanlar, belki de ömründe bir defa dahi göremeyecekleri kişiler için birbirlerini kırıyor, incitiyor, yaralıyor.
Sıklıkla duyduğumuz bir klişe var;
“Her seçim önemli ama bu seçim daha da önemli…”
Bir motivasyon kaynağı olarak kullanılan bu sözün kitleleri harekete geçirmede, diri tutmada siyasiler tarafından kullanıldığı gün gibi aşikar…
Evet, seçime gidiyoruz, ülkeyi yönetecek kadroları seçmek için karar vereceğiz. Seçtiklerimiz çekip Ankara’ya gidecek, biz yine baş başa kalacağız.
Çay ocağında sohbet demleyecek, halı sahada maç yapacağız.
Paramız bittiğinde birbirimizden isteyecek, hastamız, cenazemiz olduğunda birbirimize koşacağız.
Bayramda, seyranda yine biz bizeyiz, acılarımızı sevinçlerimizi dün olduğu gibi paylaşacak, yolda kalmışa omuz vereceğiz.
Aramıza kısa süreliğine girenler çekip gidecek, geride bıraktıkları enkazı yine biz kaldıracağız.
Aman dikkat edelim;
Hiç bir şey için insan kalbi kırmaya değmez, gönül sarayını incitmeye gelmez. Sohbet edelim, fikir teatisi yapalım, birbirimizi iknaya çalışalım ama 15 Mayıs sabahı “Günaydın” diyecek yüzlerimize utanç bulutları indirmeyelim.
Hasılı çok önemsemeyelim araçları, hiç bir şey bizden daha kıymetli değil, araçları amaç edinenler kaybederler, biz kazananlardan olalım.
Unutmayalım ki, nasıl isek öyle idare olunuruz. Neye layıksak başımıza o gelir. Biz kendimizi değiştirmeden Allah bizi değiştirmeyecek…
Bu gerçeği lütfen unutmayalım…
Vesselam.
