Biz Türklerin yazıya geçiş sürecinden önceki kaynakları genellikle efsane ve hikâyelerden oluşur. Bir de, dönemi yaşayan seyyahların nesilden nesile aktardıkları gözlemleri vardır. Bu bilgilerden anlıyoruz ki Türklerde kadın, tarih boyunca sadece sosyal hayatta değil siyasi hayatta da önemli bir rol oynamıştır.
Eski Türk devlet geleneğinde kadına verilen önemin, o dönemde başka hiçbir topluluğun vermediğini ifade etmek abartı olmayacaktır. Bilinen en eski Türkçe kaynak olan Orhun Abideleri’nden Kültigin Abidesi’nde, Tanrı’nın ‘Türk milleti yok olmasın’ diye yarattığı kişiler arasında ikinci Göktürk devletinde kağanın eşi İlbilge Hatun’un adına yer verilmiştir. Eski Türk devlet geleneğinde kadının siyasi konumu gösteren bu durum, Türk toplumunda kadına verilen değerin en güzel göstergelerinden biridir.
Yabancı devletlerin elçilerinin kabulünde Hatun, Hakan’ın yanında bulunur, elçileri birlikte kabul ederlerdi. Örneğin Çin ile ilk barış antlaşmasını Büyük Hun İmparatorluğu adına Mete Han’ın kadını imzalamıştır.
Bir başka örnek ise Sabarların hükümdarı Belek’in ölmesiyle birlikte hükümdarlık makamına Hatun Boarık’ın geçmesidir. Yaklaşık yüz bin kişiyi idare eden bu hatun, devleti düzgün idare etmesiyle diğer devletler tarafından tanınmıştır.
Kadınlar sadece ordunun başında komutan olarak bulunmuyordu. Aynı zamanda ordu ile birlikte savaşa girip ok ve yay kullanıyorlardı. Bu konuda da erkeklerden eksik bir durumda kalmamışlardır. Eski Türklerde erkekler, savaş sırasındaki yeteneklerine ve mücadelelerine göre ileri zamanlarda devlet içerisinde önemli yerlere gelirlerdi. Kadınlar da aynı şekilde yetişmiş olup birçok kez erkeklerle birlikte savaşa katılırlardı.
Bizim dinimize göre de herkes Allah’ın huzurunda eşittir. İnsanların birbirine üstünlüğünün ancak takva, ilim ve cihad ile olduğunu Kur’an-ı Kerim beyan eder.
İslam hukukuna göre kadının kendi serveti olabilir. Buna ne babası, ne kocası, ne de çocuğu müdahale edemez. Üzerinde dilediği gibi tasarrufta bulunabilir. Kocası fakir bile olsa zevcesinin mallarına karışamaz.
Osmanlı’da ise vakıf kuranların yüzde 36’sının kadın olduğunu görürüz. Bu da Osmanlı cemiyetinde kadınların sosyal hayatın içerisinde faal olduklarını ve servetlerini serbestçe tasarruf edebildiklerini gösterir.
Hâlbuki Roma İmparatoru Iustinianus’un hazırladığı kanunlarda kadının statüsü akıl hastalarıyla bir tutulmuştu. İngiltere’de ise yakın zamana kadar evlenen kadının mal varlığı kocasına geçerdi. Kadın, ancak kocasının izniyle dava açabilirdi. İngiltere’de kadına mülkiyet hakkı ve akid serbestliği 1870’ten sonra verildi. Evli kadın ancak 1935’de kocasıyla eşit statüye gelebildi.
İşte bize ‘kadın hakkı’ satanların kadına bakış açıları budur. Şimdi biz bu medeniyetin kaleme aldığı ısmarlama bir metinle kadınlarımızı koruyacağız, yazık…
Türk kadınına “mağarada yaşıyor” gözüyle bakanlar, yine ona “hak” veriyoruz diye ortaya çıkıyorlar ya, tüm itirazımız aslında bu algı yönetiminedir.
Biz ‘İstanbul Sözleşmesi’ denilen ısmarlama metni o zamanlar tasvip etmemiştik. Girerken yanlış yapıldı, çıkarken değil. Konuyu siyasete taşımayacağım ama bu garabet belgenin altında ülkemizin boğuştuğu her türlü püsküllü belada olduğu gibi yine Ahmet Davutoğlu’nun imzası var. Sayın Davutoğlu gözü kapalı bir şekilde bu sözleşmeyi nasıl imzalamıştır, gerçekten merak ediyorum.
Bu metnin anlamı, “kadın hakkı” kılıfına sarılmış, Türk aile yapısını kökten bozan, aileleri dağıtan, her türlü ensestliği ve yasadışılığı özendiren ve onları kanunla koruyan bir ısmarlama belge olduğudur. ‘Kadın Hakları’ diye cici gösterilmesinin asıl nedeni budur.
Özellikle sözleşmenin 3. Ve 4. Maddesinde belirtilen eşcinsel birliktelikleri yasal teminat altına alması, kadının her türlü beyanı doğrulama yapılmaksızın doğru kabul edilmesi ve erkeğin evden uzaklaştırılması (48. Madde) gibi sayılamayacak kadar zıtlıklarıyla oluşturduğu tahribat somut verilerle ortadadır.
Bu sözleşmede, şiddet görme ihtimalini hissettiren her şey fiziksel şiddet ile eşdeğer tutulmaktadır. Art niyetli bir kadın ‘şiddet görmediği halde kendisine şiddet uygulandığını’ söyleyerek yetkililerle irtibata geçip baba, eş, abiyi polis eşliğinde evinden aldırtabilmektedir.
Böyle durumlarda aile arasındaki en küçük anlaşmazlık adli bir vakaya dönüştürülmektedir. Devlet direkt mahrem alana girerek evin erkeğini suçlu bulmaktadır.
Bizim medeniyetimiz, sorunlarını ve özellikle aile içindeki sorunları uzlaşma yoluyla, konuşarak, istişare ederek bir araya gelerek, şiddetten uzak bir şekilde çözen ve bunu bir yol ve ilke edinmiş bir medeniyettir.
Batı toplumu ise hep ceza yoluyla sorunları çözme eğiliminde olmuştur. İnsanları cezalandırarak, yeri geldiğinde insanlara karşı uç noktalarda önlemler alarak, uzlaşmadan uzak, yeri geldiğinde para cezası, evden uzaklaştırma, hapis cezası gibi hep ceza yoluyla insanları terbiye etmeye çalışan bir medeniyet ve anlayışı vardır. Siz, iki medeniyet arsındaki bu önemli farkı nasıl ve ne şekilde birleştireceksiniz?
“Bizim kültürümüzde kadının yeri neresidir?” sorusu aynı zamanda “kadının kimlik inşası” sorunuyla birlikte değerlendirilmelidir.
Modern toplumlarda değişim hızlıdır, geleneksel toplumlarda ise yavaştır. Geleneksel bir toplum yapısına sahip olan Türkiye’nin kadının kimlik inşasında sabırlı olması, kendi öz kültür ve değerlerini öncelemesi tarihi önem arzetmektedir.
Kadına yönelik şiddetin bizim kanunlarımızda zaten cezası vardır. Macaristan’ın, Bulgaristan’ın kendi örf ve ananelerine uymadığı için kabul etmedikleri, daha bir çok ülkenin tasvip etmediği bu sözleşme bize nasıl yutturulmuştur, bunun muhasebesini yapmamız gerekmektedir. Geçen on yılı aşkın süreç içerisinde bu sözleşmenin oluşturduğu iklimle Türk aile yapısı hangi tahribatları yaşamıştır, araştırılmalıdır.
Bizim kadınlarımız ısmarlama sözleşmelerle korunacak kadar aciz değildir. Başta da örnekler verdiğimiz üzere, onlar toplumumuzun temel taşı, öncüsü, her daim sosyal hayatın içerisinde olmuş nadide bireylerdir. Kadınlarımızın kanunlarla korunmasına değil ama kadın konusunda toplumumuzun ivedilikle eğitilmesine ihtiyacımız vardır.
Tamamen batı toplumları için uyarlanmış, bizim değer yargılarımızla asla örtüşmeyen bu metinden çıkılması oldukça isabetli olmuştur. Zararın neresinden dönülürse kazançtır…
Vesselam…
