Ne olduysa o savaşta oldu? Elimizden koskoca bir imparatorluk gitti, milyonlarca insanımız heba oldu. Çok şey kaybettik ama her şeyden daha acısı hafızamızı kaybettik.
Birinci Cihan Harbi’nden söz ediyorum. Dün bizim olan iller bu gün bize ne kadar uzak. Dün akraba olanlar bu gün birbirlerini tanımıyorlar. Hatta en acımasızca boğazlıyorlar, hasım oluyorlar. Dün Ankara, İstanbul kadar doğal olan Şam, Halep bu gün bize Kaf dağı kadar uzak…
Burnumuzun dibindeki gönül elleri bu kadar uzaksa ben size Güney Türkistan’ı nasıl anlatayım? Hangi yitik hafızayla kavrayabilirsiniz ki Afganistan’ı? Gazneliler, Harezmşahlar, İlhanlılar sizin için ne ifade ediyor?
Herat’ı, Kandehar’ı, Kabil’i hangi dingin kalple hissedebilirsiniz?
Şair Hüseyin Baykara’yı duydunuz mu hiç? Ya da Ali Şir Nevai’yi… Molla Cami kim sizce? Nereli bu yüce şahsiyetler?
Ah Afganistan!
Sen ki imparatorluklar mezarlığı, Orta Asya’nın yiğit çocuklarının memleketi, Biritanyalıların, Çarlık Rusya’nın, Amerikalıların tozunda boğulduğu kahraman topraklar…
‘Adriyatik’ten Çin Seddi’ne kadar’ diye bir hayalimiz, tasavvurumuz vardı bizim. Bu uğurda şarkılarımız, türkülerimiz vardı. Kimlik siyaseti tüm ufuklarımızı kararttı da kendi körlüğümüze hapsedildik.
Değişik zaman ve mekanlarda farklı isimler almışlardı hani; tarihte tek bir Türk Devleti ve Milleti şuuru vardı, Hunlar, Göktürkler, Kutlukhanlar, Osmanlılar ve Türkiye Cumhuriyeti, birbiriyle ilgisiz ve irtibatsız devletler miydi sizce?
Tarihi, “Türk milletinin ve Devletinin” tarih içerisindeki, periyotlarını ve safhalarını temsil ediyorlardı. Bir tarafta Türkmen, Özbek, Kazak, Kırgız, Kıpçak, Nogay, Kerküklü, Azerbaycanlı, Kıbrıslı, Batı Trakyalı…
Diğer tarafta Boşnak, Arap, Arnavut, Çeçen…
Adriyatik’ten Çin Şeddine, Mekke, Medine, Kudüs, Kuzey Afrika, Endülüs’e…
Atımızla giderdik, heybemizi yükler gelirdik. Kız alırdık, kız verirdik. Hanlarda kapısız sabahlardık. Emin beldelerdi, ağaçlarının gölgesinde dinlenirdik de yüzümüze sinek dahi konmazdı.
Bu gün…
100 yıllık yitik hafızayla size ne anlatabilirim?
Yitik olsa yine iyi, batılı propagandanın esiri olmuş zihinlere Türk askeri Afganistan’da kalmalı desem ‘Canikli bir çobana İngilizce konuşmuş gibi’ olmaz mıyım?
Vesselam…
