Siyaset dünyamız, Nisan 2017 Anayasa reformu ve Haziran 2018 başkanlık – parlamento seçimlerinin ardından yeni bir döneme girdi. Bu aynı zamanda tarihsel bir kırılma idi. Zira iktidar ilişkileri ve siyasi rekabet önceki döneme göre daha farklı dinamik, yöntem ve süreçlerle gerçekleşmeye başladı. İşin doğası da buydu.
Yeni dönem aslında bir zorunluluk olarak doğdu. Ülkemizin içerisinden geçtiği siyasal çalkalanmalar, krizler, darbeler vs bu sistemi mecburi kıldı. Bununla birlikte birçok şart değişti ve değişen paradigmal durumlara bağlı olarak muhalif siyaset yapıları da kendilerini değiştirmek zorunda kaldı. Bu bir asimetrik denge mücadelesi idi. Yeni sistem buna imkan tanıyordu.
2002 yılından bu yana Türk siyaseti muhafazakar şemsiye altında şekillenen, özellikle Recep Tayyip Erdoğan’ın karizması çevresinde kendini ifade eden bir yapıya sahip. İslami muhafazakar guruplar, milliyetçiler ve diğer dinamiklerle birlikte Ak Parti uzunca bir dönem iktidarda kalmayı başardı.
Fakat, 2019 yerel seçimleriyle birlikte Ak Parti Ankara ve İstanbul’u kaybetti. Ak Parti’nin geçen 25 yılda sosyolojik bir taban oluşturamadığı, döneme yönelik reflekslerle seçim yapılmış olduğu anlaşıldı. 25 sene, bir çeyrek asır, siyasi bir yapı orada bir taban oluşturamamışsa ki -buralar Türkiye’nin kalbi şehirler,- o zaman Ak Parti sadece şehir kaybettiğini değil, toplumun neresinde kaldığını iyi sorgulamak zorundadır.
Uzun yolculuğun verdiği yorgunluk, imkanların sağladığı “kafa konforu”, rehavet, kibriyat, ve bilumum siyasal hastalık toplumsal kesimlerin Ak Parti’den uzaklaşmasına neden oldu. İşin garip yanı bu uzaklaşmanın parti tarafından fark edilememesiydi. Fark edip konuşanlar ise susturuldu ve sahnenin dışına itildi. En azından büyük çoğunluğu…
Yaşadığımız şehir Kocaeli’de ise durum biraz farklı…
2009 sonrası bu kent iki başlı belediye gibi yönetilen bir şehir yapıldı. O sene oluşturulan İzmit Belediyesi, devasa nüfusu, engin yüzölçümü ve tüm şehrin merkezi olması nedeniyle Kocaeli’nin kalbi hale getirildi.
Gel gör ki bir strateji hatası yapıldığı 10 yıl sonra seçim kaybedilince fark edildi. Kocaeli’nin vizyonu, günde 1 Milyon insanın girip çıktığı şehir muhalefete geçince işlerin rengi bir anda değişiverdi.
Zannediyorum bu haritayı çizenler seçimi kaybedeceklerini hiç hesaba katmamışlardı. Şehrin kalbinin gün gelip başka ellere geçeceğini düşünselerdi eğer, sınırları dar, seçmen profili daha adil, diğer sosyal şartların eşit olduğu bir kent haritası çizerlerdi. Bu gerçekliği şahsım 2007 yılında yüksek perdeden dile getirdim. Bu çıkışım o günkü gazetelerde yer aldı ama ne duyan ne de gören oldu.
Söz tam da bizim üzerinde durduğumuz noktaya geldi. Bir kadın çıktı ve 2019’da seçimi alıverdi. Bazı insanlar partilerini aşan vizyona sahiptir. Seçmenler, partiden çok kişiyi tercih ederler. Fatma Kaplan Hürriyet böyle biriydi. Sahaya inmesiyle birlikte Kocaeli siyasetinde dengeleri değiştiren figür oldu.
Partisinin nerelerde hata yaptığını çok iyi okumuş, elit davranmak yerine kenar mahallerde teşri-i mesai yaparak seçimi almıştı. Ak Parti’nin sosyolojik tabanı olan bu alanlarda bir tek Ak Partili dolaşmazken o ev ev, kapı kapı geziyordu.
Seçimi aldı ama işi orada bırakmadı. Sonrasında yine bu mahallerde sıkça dolaştığını görüyoruz. Hizmetlerini o yörenin dinamikleriyle sürdürme düşüncesi var. Kadrosunu yerli seçiyor, ulaşılması daha kolay bir ağ oluşturmuş. İnsanlar küçük bir sokak temizliği için daire başkanı aramıyorlar. Kendisini ‘var’ eden toplumsal gerçekliğe sırtını dönmemiş. Sürekli sempati topluyor, bahse konu o yörelerde seçim öncesinden daha güçlü…
Tahrikle, sertlikle veya algılarla siyaset üretmek mümkün değil. Hürriyet’in önünü kesmek ancak çok kaliteli işlerle ve ihmal edilen kitlelerle yeniden bağ kurmakla mümkün… Özeleştiri adı altında bir takım serzenişler boşa kürek çekmedir. Zira herkes suç ortağı, kim kimi suçluyor.
Siyaset uzun bir yoldur, yorulur insanlar. Eğer Hürriyet bu sinerjisini yıllara yayabilirse Kocaeli’de başka şeyler konuşuyor olacağız. Ben kendisini tanımam, karşılaşmadım, fikrini zikrini bilemem, muhabbetim yok. Kocaeli Büyükşehir’e aday olur mu, olmaz mı, bunun için ‘Gülümse İzmit’ sloganı yeter mi, daha devasa işler mi gerekir, benim sorunum değil. Biz arazide gördüğümüzü yazıyor, toplum sosyolojisi ile ilgili tahliller yapıyoruz o kadar.
Elbette ki bu durum Ak Parti’nin ihmal ettiği yılgın kitlelere tekrar kendini hissettirmesi ile değişebilir. Bu şehirde muhafazakar siyasetin büyük emekler vererek elde ettiği mevziler Fatma Kaplan Hürriyet eliyle yavaş yavaş el değiştiriyor, haberiniz olsun diye yazıyorum.
Şimdi bir çok insan çıkıp “yok öyle bir şey” diyecektir. Güç sarhoşluğunun hala devam ettiğini gösterir bu. “Siyasette en güçlü olduğunuz an, en zayıf olduğunuz andır” aslında. Sosyolojik okumalarımız, özellikle şehrimizle ilgili hissettiklerimiz bizi yanıltmıyor, dün olduğu gibi…
Burada önemli iki nokta var;
Birincisi; 2023 seçimlerinde alınacak netice mutlak surette yerel seçimlerde belirleyici etken olacak. Zira bu seçimde yenilenin siyasette kalması mümkün değil. Bu da yeni liderler, yeni isimler, yeni siyasal yapılar demek…
İkincisi de, Ak Parti’nin tarihi kökenlerine uygun yeni bir vizyon, yeni bir hikaye, yeni bir söylem, yeni ilkeler geliştirmesi, yeni bir iletişim modeli tesis etmesi, bön, kibirli, doymaz ruh halinden vazgeçmesi gelecekle ilgili önemli adımlar olacak. Özellikle genç nesilde kötü bir “muhafazakar” izlenimi bırakılıyor. Parti, ‘iktidar parıltısı’nın verdiği yanıltıcı aydınlığı görmeli. Zaten Sayın Erdoğan’ın konuşmaları hep bu yönde değil mi? “Partiye akraba almayın” derken neyi kastediyordu dersiniz?
Siyasette ‘denge’ hizmette kalite üretiyor. Bundan da halk kazanıyor. Kocaeli’nde bunu görüyoruz. Şehir kazanıyor, insanımız kazanıyor.
Vesselam…
Fehmi bey kardeşim 2020 de yaptığın yorumların bu günü çok güzel teşhis etmişsin