Tarihi bir film şeridi gibi geriye aldım birden. Yıllar 1496’yı gösterdi puslu düşüncelerim arasında. Endülüs’ten kovulan, yerlerinden, yurtlarından sürülen Yahudiler vatan olarak Osmanlı diyarını seçmişlerdi. Akdeniz’de boğulan, korsanların eline düşerek köle pazarlarında satılan, işkence ile öldürülenler hariç gelebilenler Osmanlı’nın o barış sancağı altına sığınmışlardı.
Neden Osmanlıydı? Dünyada başka devlet, gidilecek başka toprak yok muydu? Çarlık Rusyası, Belçika sömürge imparatorluğu, Büyük Britanyası, Asyası, Afrikası… Neden oralara gitmediler de Osmanlı memleketine geldiler?
Zira o yıllarda Osmanlı adaletin simgesi, insan olarak kalmanın tek adresiydi. Mülkünde herkes kendini bulur, huzuru ve insan olmayı tadardı. Latin serpuşu görmektense Türk sarığını tercih edenlerin sığınağıydı. Ne mezhep kavgası, ne din savaşı ne de başka bir şey; Osmanlı diyarları herkes için bir Darüsselam idi.
Zaman eskidi, dün selamet yurdu olan beldelerde bu gün haydutlar dolaşıyor. Köpeksiz köyde köteksiz dolaşan katiller var. Aşama aşama yok ettikleri bir medeniyetin kutsal topraklarında istedikleri gibi cirit atıyorlar.
Sadece toprakları değil zihinleri bile böldüler. Kendi haklı davasında bile ayrışan topluluklar ürettiler. Acıları sınıflandırdılar. Gözleri perdelediler, bırakın bir tarih şuurunu, iki metre önünü göremeyen nesiller türettiler.
Filistin bu fotoğrafın en somut yaşandığı acılı bir mekan. İslam dünyasının namusu…
Filistin, elimizden anarşiyle alınan, zorbalıkla gasbedilen ata yurdumuzdur. Bir Resul emaneti, vazgeçemeyeceğimiz kutsalımızdır.
İslam dünyası kendi içerisinde bölük pörçük, Orta Çağ Avrupa’sının mezhep savaşlarını, iç karışıklıklarını, engizisyonlarını yaşıyor.
Tarihten hiç ders alınmamış, tarih okunmamış, emperyal güçlerin kuyruğuna takılmış, zillet içerisinde…
Bu gidişatın kısa vadede düzelmesi zor. Zira medeniyet dönüşümleri öyle üç günlük şeyler değil, yüzyılları alan bir olgu. Biz belki de henüz dibi göremedik, daha kötü günler bizi bekliyor. Bunu anlamak için 1492’de Akdeniz’in soğuk sularında tıpkı Aylan bebek gibi boğulan bir Yahudi yavruya sorsaydık acaba nasıl bir cevap alırdık?
İslam dünyasının Türkiye haricinde Filistin diye bir derdi, bir davası yoktur. Çünkü Filistin meselesinde taraf olmalarını Türkiye’nin gücüne yardımda bulunmak olarak okuyorlar. Türkler tarafından yeniden yönetilmek vehimiyle yaşıyorlar. Aslında Türkiye düşmanlığını Filistin üzerinden pazarlıyorlar.
Arap dünyasının Türkiye’ye karşı tutumu ve bakışının altında bu tarihsel nedenler vardır. Biz onları, Yavuz’un Mısır’ı fethiyle Osmanlı sancağına tabi olmalarını sağlamıştık. Kılıç zoruyla biat edenler, fırsat buldukları ilk anda arkamızdan vurdular bizi. Yemen çöllerinde, Filistin topraklarında, Sina’da, Trablus’ta kaç bin Anadolu evladı şehit oldu, araştırın içiniz sızlar…
Filistin’de bir hesap görülüyor. Yarım kalmış, binlerce şehidin çöllerde henüz kurumayan aziz kanlarının hesabı… Bu meseleyi öyle basit okuyanlar, alakasız kıyaslamalarda bulunanlar, bazı densiz Arap yöneticilerin beyanlarını araya sıkıştıranlar, ‘dün’ bilincinden mahrum ‘yarın’ tasavvuru olmayan zavallılardır.
Türkiye yalnız da olsa bu haklı davasından vazgeçecek değildir. Bizim Filistin’le ilgili her türlü hakkımız vardır. Zorbalıkla elimizden alınan o toprakların varisleri gün gelecek bunun hesabını elbette soracaktır. Yaşlı bir kadının İsrail askerine elindeki tapuyu göstererek isyan etmesi size neyi çağrıştırıyor? O tapu neyi ifade ediyor Allah aşkına?
Terör devleti İsrail’in de korkusu budur. O yüzden jenosit uygulamakta, Türkler gelmeden bu işi halletme yoluna gitmektedir. Amacı orada bir tane Müslüman Filistinli bırakmamaktır. Sonrasında tezlerini güçlendirecek yapısal reformları ortaya sürecektir. “Bakın görün, burada ikamet eden bir tek Filistinli yok.” demek istemektedir.
Bu dava, haklı olarak Türkiye’nin üzerindedir. Tarihsel, dinsel, hukuksal, hangi açıdan bakarsanız bakın Türkiye haklıdır ve bu hakkını sonuna kadar takip edecektir. Haramüşşerif’te bir tek mazlum çocuk gözyaşı dökmeyinceye kadar da devam edecektir. Ama şu an için yapılabilecek çok bir şey yoktur. Nasıl ki Doğu Türkistan’a elimiz uzanmıyorsa, aynı dertli eller Filistin’e de uzanamamaktadır. İsyan isyan büyüyen derin sükutumuz bir büyük Osmanlı olana kadar sabredeceğiz. Ahirde zafer mutlaka mazlumların olacaktır.
Vesselam…
