Aşı keşfedilmeden önce çocukların üçte biri ergenliğe varmadan ölürdü. Çiçek, verem, çocuk felci, kızamık gibi hastalıklar yavru bedenleri hiçbir dirençle karşılaşmadan alıp götürürdü bu dünyadan.
Kuduz aşısını Pasteur bundan 150 yıl önce buldu. Hala aynı aşı uygulanıyor. Adam, “Aşı çalışması yapacağım.” dediğinde kendi ülkesinden bile destek görmemişti. Özgüvensiz Avrupalı, bir Avrupalının aşı bulacağına inanmıyordu belki de…
O yüzden Sultan Abdülhamid onu Osmanlı diyarına çağırdı. Zira çiçek mikrobu MÖ 2000 yıllarında Çin’de görülmüştü ama bu mikrobun aşısını bizim Edirneli kadınlar 1720’de keşfetmişlerdi. Tarihte ilk aşıyı biz bulmuştuk yani… Bilimin de ilimin de menşei, yurdu, toprağı burasıydı.
İnsanlık bilime inandı tarih boyu; bilim tek kurtarıcı yöntem ve yol olarak var oldu. Verem ve kızamık aşılarında da süreç benzerdi, herkes inandı, güvendi ve sormadan vurdurdu.
Şimdilerde moda deyim “Aşı oldun mu?” sorusu. Herkes birbirine aynı soruyu soruyor. Sözgelimi kuduz olan birine “Aşı oldun mu?” diye sorsanız adama gülerler. Zira aşı olmazsa ölecektir kişi. Soru o yüzden anlamsızlaşır.
Ama bu gün dünyayı kasıp kavuran koronavirüs’ün ortaya çıkardığı atmosfer bir çok gizemi içerisinde barındırdığı için aşı meselesi de salgının kendisi gibi gizemli…
Biontech firması özetle, “Ben aşıma kefil değilim, üç beş sene sonra nelere mal olur bilemem.” diyor. Diğer aşıların durumu da farklı değil. Bilime ölesiye güvenen insanoğlu, yine bilimin ortaya çıkardığı bilimsizlikle imtihan oluyor. Bu da dünya tarihinde bir ilk…
Ortaçağ’da mıyız? Bu nasıl bir tanımlamadır? Hoca Nasreddin misiniz, ‘ya tutarsa’ diye göle maya çalıyorsunuz? İnsan sağlığı sözkonusu…
Lakin, aşı olma meselesi sağlıktan ya da salgından korunmadan çoktan çıktı, siyasal bir mesele oluverdi. Aşı olanların maske çıkaracağı, olmayanların belediye otobüslerine dahi binemeyeceği algısı yayılıyor. Nüfusun tamamına yakını şehirde yaşayan, yaşamayanların da bir şekilde şehirle irtibatlı olduğu ülkemizde bunun ne anlama geldiğini bilmeyecek kadar alakasız değiliz elbette…
Öyle anlaşılıyor ki aşı, salgıdan korunmadan öte çok anlamlar taşıyacak. Bir defa otoriteye başkaldırı sayılacak. Muhalefet olduğunuz mahşerdeki günahkarlar gibi alnınıza yapıştırılacak. Siyasi tercihiniz aşı olup olmadığınıza göre değerlendirilebilir. Böylece kendinizi kendi kararınızla fişleyebilirsiniz. Komploları çoğaltmak mümkün, aşı olmayanın kendini bir anda çok değişik mecraların içerisinde bulması, çok başka maceralara dalması an meslesi. Bunu Eylül aylarının başı gibi göreceğiz.
Salgının başında bir takım teoriler ortaya atmış, Korona’nın toplumsal yaşantımıza etkilerini kendimizce tahlile çalışmıştık. Geldiğimiz noktada haklı çıkıyor olmamız bizi üzse de aşı konusundaki düşüncelerimizin bir yıl sonra aynı ufuklarda seyredeceğini tahmin ediyor olmamız bizi daha fazla düşünceye sevkediyor.
Lafın tamamı aptala söylenirmiş. Daha fazla laf edip başımıza bela almayı istemeyiz. Sonra bizi Çin aşısı değil, Lokman Hekim’de kurtaramaz.
Şahsım için “Aşı olacak mısın?” diye soruyorlar. Yukarıdan beri neyi anlatmaya çalışıyorum? Akıntıya karşı kürek çekme yüreğiniz var mı? Size uygulanan en basit bir mobbinge kaç gün dayanabilirsiniz? Ya da şehirli efendilerin sahip olduğu haklardan mahrum kalmanızı kabul edebilir misiniz? Dahasını söyleyeyim; bir ortaçağ insanı gibi izole yaşama şansınız ne kadar? Canik Dağları’nın tepesine çıksanız yiyeceğiniz yumurtayı şehirden almak zorundasınız.
Batının bilimine inanmıyorum. Batı’nın kibrine, insanlığına, ürettiği araç gerece toptan karşıyım. Biontech’i iki Türk bulmuş olsa da bu inancım değişmiyor. İnsanlığın beşiği Doğu’dur. Ben güneşin çocuğuyum. Güneş doğudan doğar ve önce Himalayalar’ı aydınlatır. O yüzden Çin aşısı olacağım. Hem virüsü onlar ürettiğine göre çaresini de en iyi onlar biliyor olmalı, haksız mıyım?
Vesselam…
