Seçim sathı mailini geziyoruz, alandaki heyecan ve arzuyu gözlemleyip elde ettiğimiz bilgiler ışığında bir yargıya varmaya çalışıyoruz.
Şunu gördük ki milletin siyaset kurumuna olan ilgisi azalmış, güven duygusu bitme noktasına gelmiş, renk ve heyecan kalmamış. Alanda belli bir imtiyaz elde etmek isteyenlerle kendini mecbur hissedenler dışında pek kimseler yok.
Üzülüyoruz; siyaset bu kadar ayağa düşmemeliydi, bu kadar zedelenmemeliydi. Çıkar kapısı yapılıp samimiyet dışlanmamalıydı…
Yaşanan nadir örnekler biraz olsun insanı heyecanlandırıyor, ümitsiz halimizi biraz olsun pozitif yöne çeviriyor, hepten kopmaktan alıkoyuyor bizi.
Başiskele’de yaşanan hadise buna çok güzel bir örnek…
Hüseyin Ayaz’ın ‘Seçim Beyannamesi’ni takip ettim. Hem de kendisini yakından tanıma fırsatı buldum.
O kadar coşkulu, o kadar heyecanlı ve arzulu bir kalabalık vardı ki diğer örneklerinden çok farklıydı. Atılan sloganlar, yapılan tezahüratlar, gösterilen ilgi; altında hiçbir beklenti yatmayan, saf, duru ve içten bir kitlenin samimi haykırışıydı.
Bir an 90’ların siyasi iklimine gittim, böyle bir atmostferi görmeyeli on yıllar geçtiğini fark ettim. Böyle hesapsız, beklentisiz ve samimi insanlar ancak o zamanlar vardı.
Ayaz’ın meclis kadrosu yok, gençlik kolları yok, teşkilatı yok ama bu kadar gönüllü insan nasıl teşekkül ediyor; işte işin sırrı burada.
Bu güzel tablo Ayaz’ın kişiliği ile alakalı bir durum. Şahsında var olan samimiyet, halkına aksetmiş ve ortaya böylesi içten bir tablo çıkmış.
Konuşması diğer siyasilerden çok farklıydı, öfke yok, kin yok, ötekileştirme yoktu. Şehrine hizmet eden herkese teşekkür etti, hem de isim isim, tek tek saydı. Şu anki belediye başkanını bile saydı. Her saydığında alkış aldı. Eğer başka bir yerde olsaydı rakip isimler anılınca ‘yuh’ çekilirdi.
Şunu dedi Ayaz; “Bizim çıkışımız bir kin ve nefret üzere değil, kimsenin ayağını tökezletmek hiç değil; kaldığımız yerden devam etmek içindir.”
Kendini anlatıyor, daha iyisini nasıl yapacağını söylüyor. Geçmişe teşekkür, geleceğe ışık olmak niyetini açık bir şekilde aksettiriyor. Alkışın, sevginin temel nedeni işte bu; millet barışıklığı, birleştirmeyi, bütünleştirmeyi, ahde vefayı özlemiş, salondaki coşku bu yüzden samimi ve etkili…
Ayaz’ın yapacaklarından çok onun karakter özelliği belirleyici. Dinamik duruşu, fevkalade donanımı, geçmiş hikayesinin şehirde bıraktığı iz, onu başa güreşen pehlivan yapmış.
Millet projelerle alakadar olmuyor, “Ayaz varsa sorun yok” diyor. Siyasete güven noktasında insan faktörünün en güzel örneği bu…
Hazır olun, seçim akşamı tüm ulusal basın ve televizyonlar Başiskele’de olacak. Kocaeli siyasetinin kalbinde, tüm devletlülerin ikamet yerinde, bir güzel adam, tüm partilerden ari, bağımsız bir şekilde, sadece halkını yanına alarak mikrofonların karşısına geçecek, bu anı kaçırmayın.
Ve bu bize gösterecek ki millet riyadan, kavgadan, doymayan tamahtan, alkali işlerden bıkmış, temiz arı ve duru insanlar istiyor.
Hüseyin Ayaz bu arzuların bayraktarlığını yapıyor. Siyaset için bir şans olduğu gerçeğini tüm berraklığıyla ortaya koyuyor. Duruşuyla ‘iyi ki var’ dedirtiyor.
Samimiyeti bize bunu gösterdi.
Vesselam.
